Soms is verdriet is zo groot en zo plots
Dat het stolt onder je huid
Er is geen weg meer naar binnen
En geen weg meer naar buiten
Je draagt het mee
Wat je ook doet, het is altijd bij je
Net onder je huid
Een litteken wat niet weet te helen
Onaangekondigd en onverwacht borrelt het soms
Als een vulkaan bij een eruptie
Als een etterende wonde die openbarst
Het beklijft je
Je lichaam gaat in kramp
Liefst wil je heel hard weglopen van al wat je voelt
Naar een plek waar het even niet moet gevoeld worden
Een roes waarin je even verdoofd bent
Onder je huid
Mag er weer zuurstof komen
Mag er terug iets gaan stromen wat gestold was
Mag er heel liefdevol iets aangekeken worden
Samen
Want je bent niet alleen
In de natuur voel je hoe alles met elkaar in verbinding staat.
Net zoals jij en net zoals ik.
En je mag zuurstof geven aan je verdriet.
Het is hier veilig.
Ga je mee op pad?
Maak dan nu je afspraak voor een individuele sessie via www.pinecone.be en geniet nog van het lanceringsaanbod.
-Wim De Laet-
Systemisch coach en relatietherapeut in de natuur
www.pinecone.be
0486/10.11.96
wim@pinecone.be

Comentarios