Als je me vraagt Wat is het mooiste aan de lente
De vrolijke kwettering in de kale bomen Die m’n adem Beneemt Vertraagt Ontspant
Het bezige gezoem aan ontketende bloesems Dat m’n vuur Bezielt Verhit Ontluikt
De speelsheid van de wind door bontgekleurde krokussen Die m’n voeten Bespeelt Vereert Ontzwaart
Van al deze lentegeneugten Is er één dat mijn hart ‘t meest beroert…
Na een zinderend minnespel met de horizon Legt ze zich zacht onder zijn deken
De tijd houdt haar adem in Terwijl de zon haar vuur in de strijd gooit En de wind onstuimig de dag wegveegt Ontstaat de magische traagheid
Van de eindeloze schemering
Mmmmm… de lente
