Olijke blik in de ogen
Een lijf vervuld van spanning
Zenuwen die door de keel gieren
Een speelkameraadje Een klik Een herkenning
Als een jonge puppy Kwispelend staartje en open hart
Reageert de ander Beantwoordt die zijn uitreiking En neemt de intensiteit van het spel toe Snuffelend, verkennend, verbindend
Tot het jongetje plots voelt Dat de veilige grond onder zijn voeten afbrokkelt En schrikt van de reactie van de ander
Het spel is plots geen spel meer, zo blijkt Zonder dat hij het merkte Zonder dat hij het zo bedoelde Werd het bloedernstig Werd de balans tussen kwetsend en speels aangetikt
Plots wees er een strenge vinger zijn kant uit Had hij iets verkeerds gedaan En voelde zich keihard afgewezen. Verbouwereerd. Hulpeloos en alleen.
Die dag leerde hij: spelen is gevaarlijk.
Als ik ga spelen, dan kwets ik de ander.
Ook ik moet serieus zijn
Ik verlies liever m'n speelsheid
Dan schuld te hoeven dragen
Door zijn lange leven heen, werd het jongetje vaak opnieuw uitgenodigd om te spelen
Zijn dappere hart koos ervoor
Opnieuw voor het spel te kiezen
Als de tijd er rijp voor was
Telkens opnieuw versteende zijn hart even
Als het spel weer dreigde om te slaan
En voelde hij die oude wonde even trekken
Gelukkig voelde hij ook het stuk in hem Dat al volwassen man was geworden Met een warme schoot en sterke armen Een veilige plek waar altijd troost werd gevonden
Het jongetje was niet langer hulpeloos en alleen En liep zo nu en dan
Als een jonge puppy Kwispelend staartje en open hart Een speelkameraadje tegemoet
© Wim De Laet - pinecone.be
Kommentare