Een zonnige lenteochtend bracht hem naar de heide. Zo wandelden we samen naar een plek die ons zou vinden die dag.
Vertelde hij een verhaal over eenzaamheid Over hoe spannend uitreiken naar hulp was En over hoe ingewikkeld hij relaties wel niet vond.
“Alsof er een groot verdriet van me verlaten voelen in me woont Waardoor ik partners verstik of niet vertrouw En in vriendschappen vind ik vooral het contact met andere mannen erg onwennig”
Toegekomen op een magische open plek in het bos Verstilden alle woorden
Intuïtief nam hij 5 grote denappels Papa Mama Zus ik …en broertje, hoewel hij nooit echt geleefd heeft.
Net zoals in het spel van de stralende lentezon en de wind die ochtend Was er een kilte in zijn hart geslopen Waardoor het ontvangen van liefde haast onmogelijk was geworden.
Na een tijdje voor zich uit te staren, richtte hij zijn blik naar me op. Vragende ogen keken me aan. "Wat kan ik doen?"
“Mag je verdriet een plaatsje krijgen en broertje geëerd worden?”
Met denappeltjes en bloemen omzoomd Zorgvuldig, precies en geduldig Kreeg broertje een mooie plaats in het hart Stille tranen rolden zachtjes over z’n wangen
“Lieve broer Ik had je zo graag bij me gehad En met je gespeeld zoals jongens dat doen Ik heb je zo gemist
En kan diep in mij voelen, bijna ontastbaar Hoe geschrokken ik was dat jij niet voor het leven kon kiezen Dat ik zelf ook nog niet helemaal voor het leven koos
Lieve broer Ik zal er altijd voor je zijn Ik hier, jij daar
Ik eer jou het meest door vol voor het leven te kiezen Je hebt een grote plaats in mijn hart En ik ben vrij."
Zelfs de wind hield even haar adem in alvorens er een nieuwe, frisse bries langs hem heen mocht waaien.
Een specht liet zich horen, precies op dat moment.
Opnieuw keken zijn ogen me aan, guitig en speels. "Ik denk dat het klopt." Fijne magische dag gewenst,

Comments