Op weg naar morgen

Het was weer een hele tijd geleden

De prachtig gelaagde wolkenformaties

Het onstuimige apriltypische weer

Nodigden me uit tot een lange rit in de avond

Een lichaam dat al geruime tijd

Kreunt en buigt onder allerlei processen

Gaf eindelijk weer permissie

De zon trok het wolkendek

Met zich mee achter de horizon

Zachtjes rafelend volgde het haar pad

Sterren die als schitterende knoopjes

Diamantjes zijn in het kleed van de nacht

De maan achter een voorzichtige sluier

Als stille compagnon de route over m’n schouder

Het licht van de voorstad als meewarige gloed

De rafelige slierten van de dag die was geweest

In zachtheid en geduld van het nu

Waar herinnering en toekomstbeeld

Langzaam en vol verwondering

Vriendelijk en attent knikten

Voorbijfietsend

Op weg naar morgen