“Dat flink moeten zijn, ik wil het niet meer” zuchtte ze
Het was een grijze avond midden mei
Wolkensluiers na onweders en felle regen
Maakten lucht en aarde zwaar en kil
Blote voeten helpend om te aarden
Woorden doordrongen van wijsheid
Getuigen van een intens leven
Guitigheid en verdriet speelden om de beurt
Verstoppertje in haar blik
Een rasechte kwajongen en een dood-braaf flink meisje
Het was de dualiteit die haar leven vorm gaven
Met diepe eenzaamheid als gemene deler
Behendig en speels
Stond ze in no-time te balanceren op een tak
Vluchten “naar boven”
Een beweging die haar zo eigen was geworden
“Het voelt hier veel veiliger dan op de grond
maar ik mis de verbinding, het is me zo bekend”
Opnieuw landde ze met de voeten op de grond
“Er wordt hier zoveel gevoeld, het is het zo zwaar dat ik hier liever niet ben”
We maakten samen een reis door haar lijf
Een bekkenbodem waar een boosheid zich liet voelen
De vraag hoe oud dit gevoel was bracht ons terug diep in het systeem
Beelden van een wel erg moeilijke bevalling, ooit lang geleden
Verwarring tussen leven en dood
Een diepe angst en gevoel van machteloosheid benamen haar de levenslucht
Een stokkende, hoge ademhaling
Een beklemmende druk bij het hart
Een linker lichaamshelft die als verlaten voelde
De tak waar ze eerder op stond steunde haar nu in de rug
Liefdevol aanwezig
Blijvend en doorademend
Werd alles nauwkeurig doorvoeld
Emoties waar nooit eerder ruimte was voor gemaakt
De spanning werd vrijgegeven
Als bij wonder verschenen de eerste zonnestralen van de dag
Nu het verdriet, boosheid, angst ruimte had gekregen
Van al die dappere, prachtige, warme maar eenzame vrouwen
Moeders van moeders van moeders van moeders
Kon de liefde van al deze vrouwen weer worden aangenomen met het hart
“Ik zal er altijd voor je zijn”
Het flinke meisje dat in haar buik woonde
Ontspande en bracht een diepe rust in haar lijf
Behendig en speels
Klauterde het naar haar hart
Langs haar linkerarm gleed het naar beneden
Bracht het weer leven in haar linker lichaamshelft
“Ja, de grond van Moeder aarde voelt weer veilig
Verbonden en aanwezig”
Met de energie van een volwassen vrouw
Guitigheid en lichtheid in haar blik en stem
Helemaal opengetrokken net als de lucht boven onze hoofden
Liepen we samen terug over de heide.
© Wim De Laet -pinecone.be-
