top of page
Foto van schrijverWim De Laet

Voeten weer op de grond

Bijgewerkt op: 31 mei 2022

“Dat flink moeten zijn, ik wil het niet meer” zuchtte ze


Het was een grijze avond midden mei

Wolkensluiers na onweders en felle regen

Maakten lucht en aarde zwaar en kil


Blote voeten helpend om te aarden

Woorden doordrongen van wijsheid

Getuigen van een intens leven

Guitigheid en verdriet speelden om de beurt

Verstoppertje in haar blik


Een rasechte kwajongen en een dood-braaf flink meisje

Het was de dualiteit die haar leven vorm gaven

Met diepe eenzaamheid als gemene deler


Behendig en speels

Stond ze in no-time te balanceren op een tak

Vluchten “naar boven”

Een beweging die haar zo eigen was geworden


“Het voelt hier veel veiliger dan op de grond

maar ik mis de verbinding, het is me zo bekend”


Opnieuw landde ze met de voeten op de grond

“Er wordt hier zoveel gevoeld, het is het zo zwaar dat ik hier liever niet ben”


We maakten samen een reis door haar lijf

Een bekkenbodem waar een boosheid zich liet voelen


De vraag hoe oud dit gevoel was bracht ons terug diep in het systeem

Beelden van een wel erg moeilijke bevalling, ooit lang geleden

Verwarring tussen leven en dood

Een diepe angst en gevoel van machteloosheid benamen haar de levenslucht

Een stokkende, hoge ademhaling

Een beklemmende druk bij het hart

Een linker lichaamshelft die als verlaten voelde


De tak waar ze eerder op stond steunde haar nu in de rug


Liefdevol aanwezig

Blijvend en doorademend

Werd alles nauwkeurig doorvoeld

Emoties waar nooit eerder ruimte was voor gemaakt

De spanning werd vrijgegeven


Als bij wonder verschenen de eerste zonnestralen van de dag


Nu het verdriet, boosheid, angst ruimte had gekregen

Van al die dappere, prachtige, warme maar eenzame vrouwen

Moeders van moeders van moeders van moeders

Kon de liefde van al deze vrouwen weer worden aangenomen met het hart


“Ik zal er altijd voor je zijn”


Het flinke meisje dat in haar buik woonde

Ontspande en bracht een diepe rust in haar lijf

Behendig en speels

Klauterde het naar haar hart

Langs haar linkerarm gleed het naar beneden

Bracht het weer leven in haar linker lichaamshelft


“Ja, de grond van Moeder aarde voelt weer veilig

Verbonden en aanwezig”


Met de energie van een volwassen vrouw

Guitigheid en lichtheid in haar blik en stem

Helemaal opengetrokken net als de lucht boven onze hoofden


Liepen we samen terug over de heide.


© Wim De Laet -pinecone.be-


40 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Commentaires


bottom of page