Waarom heeft je ex nog zo'n impact op jou en hoe komt het dat lastige situaties met ex-partners maar niet opgelost geraken? Laatst zat ik zelf nog zo'n situatie: hoewel we reeds enkele jaren niet meer bij elkaar wonen en ons ouderschapsplan heel erg goed loopt, slagen we er niet in om onze scheiding officieel af te ronden. We willen allebei heel erg graag dat dit wel lukt, maar elke keer komt er in het gesprek toch weer zo'n spanning, emotie en conflict... en het scheiden gebeurt het niet. Er zijn zelfs jaren van bemiddeling aan te pas gekomen, moeite noch kosten gespaard. En ondertussen komen we geen stap verder.
Na zo'n moment voel ik me altijd enorm leeg. Uitgeput en broos. Ik ben dan bovendien ook behoorlijk boos op mezelf omdat ik me weer heb laten meenemen in iets wat ik zò graag wil doorbreken.
Hoe vermoeiend en ellendig -ongetwijfeld voor ons allebei- het ook is, we blijven ons op een bepaalde manier ten opzichte van elkaar verhouden. Allebei trappen we bij elkaar op een heel gevoelig puntje. Ik voel me niet gezien, zij voelt zich niet gezien.
Gevolg? De volgende maanden gaan we allebei keurig het onderwerp 'scheiden' uit de weg. Tot er weer iets opborrelt en we van voor af aan heel dit circus terug doorlopen.
Maar waarom dan toch? Waarom gaan we dan niet voor de "korte" pijn?
Op één of andere manier halen we allebei een voordeel uit deze situatie.
Er is een belang. Onbewust hebben we allebei een belang waarom het zo blijft. Dit is iets om uit te zoeken in ons volgende gesprek. Ik gebruik dit voorbeeld omdat het een relatief extreme vorm is, maar meestal gebeurt dit veel subtieler: bewust een bepaalde plaats mijden omdat je je ex (of ex-schoonfamilie) er kan tegenkomen. En als jullie wegen elkaar -godbetert!- toch ergens kruisen, dan is dat heel erg ongemakkelijk. Liefst zou je willen wegkruipen of heel erg geïrriteerd de ander willen vragen om weg te gaan.
De oplossing is vaak dat jullie elkaar dan maar negeren. Hetzelfde geldt voor het "unfrienden" of blokkeren van elkaar op social media bijvoorbeeld. Je blijft je tot elkaar verhouden. Hij blijft die bullebak voor haar, zij blijft dat kreng voor hem. Je blijft jezelf steeds hetzelfde verhaal vertellen.
Je gaat de situatie letterlijk uit de weg. Telkens als je elkaar ontmoet, is de spanning te snijden en loert het conflict om de hoek. Je hart gaat als een gek tekeer en je bent niet meer in staat om te denken. Voor je het weet zit je ergens in een hoekje naar lucht te happen of tranen te bevechten.
Ook dà t is een manier om je tot elkaar te verhouden. En dat doe je niet zomaar.
Ook hier heb je onderliggend een reden om deze dynamiek in stand te houden. Ik nodig je graag uit om eens te voelen: wat is het belang voor jou in jouw situatie?
Wim De Laet
www.pinecone.be
systemische opstellingen en relatietherapie
Nogmaals Wim, ik vind deze voorstelling van problematieken heel goed gedaan. Ik lees alle blogs 1 voor 1 door. Hier is hard aan gewerkt. :)